Home Fundamental Analysis หลักการวิเคราะห์งบการเงิน: Long-Lived Assets (Part 6) Impairment Analysis

Fundamental Analysis

หลักการวิเคราะห์งบการเงิน: Long-Lived Assets (Part 6) Impairment Analysis

Intangible Assets with Indefinite Lives

สินทรัพย์ไร้ตัวตนที่มีอายุไม่จำกัดจะไม่มีการเสื่อมราคาและการตัดจำหน่าย (Depreciation and amortization) แต่จะถูกทดสอบการด้อยค่า (Impairment) อย่างน้อยปีละครั้งเพื่อไม่ใช้มีมูลค่าเกินราคาเหมาะสม (Fair price)

Long-Lived Assets Held for Sale

สำหรับสินทรัพย์ระยะยาวที่บริษัทซื้อมาสำหรับขาย หรือเปลี่ยนจากสำหรับใช้งานมาเป็นสำหรับขาย สินทรัพย์นั้นๆจะไม่ถูกคิดค่าเสื่อมราคา แต่จะถูกทดสอบการด้อยค่าตาม Fair price แทน ซึ่งหากสินทรัพย์เกิดการด้อยค่า ส่วนต่างระหว่าง Fair price และมูลค่าใน Balance sheet จะถูกบันทึกเป็นส่วนขาดทุนใน Income statement

การตัดบัญชีสินทรัพย์ (Asset derecognition) คือการขาย, แลกเปลี่ยน, หรือละทิ้งสินทรัพย์นั้นๆออกไป ซึ่งการขายสินทรัพย์เราจะบันทึกลง Balance sheet โดยการลบสินทรัพย์นั้นออกไป และบันทึกส่วนกำไรหรือขาดทุนจากการขายลงใน Income statement ส่วนการแลกเปลี่ยนหรือทิ้งสินทรัพย์ก็ใช้วิธีการเดียวกันกับการขาย กล่าวคือ การลบสินทรัพย์เดิมและเพิ่มสินทรัพย์ใหม่ลง Balance sheet และบันทึกกำไรขาดทุนลง Income statement ในกรณีที่เป็นการแลกเปลี่ยน ส่วนการทิ้งสินทรัพย์ราคาขายจะเท่ากับศูนย์ และลบสินทรัพย์นั้นออกจาก Balance sheet รวมถึงบันทึกส่วนขาดทุนตามมูลค่าทางบัญชี (Book value) ของสินทรัพย์นั้น

หากบริษัทขายสินทรัพย์ที่มีไว้สำหรับขายออกไป และใช้ Cash flow statement แบบ Indirect method (บริษัทส่วนใหญ่ใช้วิธีนี้) จะต้องหักส่วนกำไรขาดทุนจากการขายสินทรัพย์ประเภทนี้ออกจากกำไรสุทธิ เนื่องจากเงินที่ได้รับจากการขายจะอยู่ในกระแสเงินสดจากกิจกรรมการลงทุน (Cash flow from investing activities)

ผลของการด้อยค่า

ในปีที่เกิดการด้อยค่าของสินทรัพย์จะส่งผลให้อัตราส่วน ROE และ ROA เพิ่มขึ้น เนื่องจากทำให้สินทรัพย์รวมและส่วนของผู้ถือหุ้นรวมลดลง ส่วน Assets turnover ratio ก็จะสูงขึ้น และกำไรสุทธิในปีถัดไปจะสูงขึ้นหากไม่เกิดการด้อยค่าอีก (กำหนดว่ารายการอื่นๆมีค่าเท่าเดิม) เนื่องจากไม่มีส่วนขาดทุนจากการด้อยค่านั่นเอง

นี่จึงเป็นจุดที่ผู้บริหารสามารถตกแต่งงบการเงินได้ ยกตัวอย่างเช่น การตั้งด้อยค่าในปริมาณมากในปีที่ผลประกอบการดี ส่งผลให้ผลประกอบการในระยะยาวดูราบรื่น หรือในทางตรงกันข้ามกันคือการตั้งด้อยค่ามากๆในช่วงที่เศรษฐกิจซบเซา ก็จะสามารถอ้างได้ว่าสาเหตุที่ผลประกอบการออมาไม่ดีเป็นเพราะเศรษฐกิจไม่ดี

Revaluation

จากที่เราเคยอธิบายไปในบทความก่อนๆว่ามาตรฐานบัญชี U.S. GAAP ของสหรัฐฯ ไม่อนุญาติให้ย้อนกลับไปเพิ่มมูลค่าสินทรัพย์ เนื่องจากการใช้ Cost model แต่ว่าสินทรัพย์ระยะยาวที่ที่ไว้สำหรับขายเป็นข้อยกเว้น ซึ่งบริษัทสามารถย้อนกลับไปเพิ่มมูลค่าสินทรัพย์ได้ ส่วนมาตรฐานบัญชี IFRS ไม่มีอะไรแตกต่างจากเดิม บริษัทสามารถเลือกได้ว่าจะใช้ Cost model หรือ Revaluation model

การปรับมูลค่าสินทรัพย์ขึ้นจะส่งผลในทางตรงกันข้ามกับการด้อยค่าสินทรัพยลง อาทิ อัตราส่วน ROE และ ROA ลดลง, สินทรัพย์รวมและส่วยผู้ถือหุ้นรวมเพิ่มขึ้น, และค่าเสื่อมราคาสูงขึ้น เป็นต้น

เนื้อหาที่เกี่ยวข้อง